Proces leczenia dyskopatii lędźwiowej jest złożony i zależy od stadium choroby. Początkowo, zanim pojawią się objawy bólowe, dochodzi do pękania wewnętrznych pierścieni dysku i przemieszczania się żelu w kierunku zewnętrznym. Z czasem degeneracja obejmuje również zewnętrzne warstwy dysku, prowadząc do ich pęknięcia i wycieku żelu na zewnątrz.
To właśnie wyciek żelu, który uciska struktury nerwowe, powoduje silny ból, często promieniujący do pośladka i nogi. Ten etap choroby najczęściej skłania pacjentów do wizyty u specjalisty i rozpoczęcia leczenia.

Objawy:

U większości pacjentów z dyskopatią lędźwiową początkowe objawy obejmują dyskomfort i sztywność pleców. Objawy te nasilają się w ciągu dnia, szczególnie podczas siedzenia, a mogą również występować w nocy. W miarę postępu choroby pojawia się intensywny ból, początkowo zlokalizowany punktowo w okolicy kręgosłupa. Z czasem ból rozlewa się na sąsiednie obszary, często tworząc tzw. “pas bólu” po jednej stronie kręgosłupa. Ból ten zazwyczaj nasila się podczas ruchu i zmiany pozycji ciała, a ustępuje w pozycji statycznej.
Jeśli dojdzie do podrażnienia układu nerwowego, ból może promieniować w kierunku pośladka, a przy dużym ucisku na korzeń nerwu kulszowego – nawet do kolana i bocznej krawędzi stopy. Dodatkowo, pacjenci mogą doświadczać niedoczulicy lub przeczulicy skóry w obszarze unerwianym przez podrażniony nerw.