Powtarzające się przeciążenia aparatu wyprostnego kolana, zwłaszcza podczas lądowania po wyskoku, prowadzą do mikrourazów więzadła rzepki. W momencie lądowania, mięsień czworogłowy jednocześnie się wydłuża i kurczy (obciążenie ekscentryczne), co generuje siłę przekraczającą dziesięciokrotnie ciężar ciała sportowca. Bez odpowiedniej regeneracji, mikrourazy kumulują się, prowadząc do uszkodzenia struktury więzadła, a w konsekwencji do bólu i ograniczenia funkcji kolana.

Młodzi sportowcy, przyzwyczajeni do dyskomfortu po treningach, często ignorują początkowe objawy, co może prowadzić do przeoczenia problemu i pogłębienia uszkodzenia. Dlatego należy zwracać uwagę na wszelkie dolegliwości bólowe w okolicy kolana i skonsultować się z lekarzem w przypadku ich wystąpienia.

Objawy:

Pacjenci z “kolanem skoczka” odczuwają ból i tkliwość w okolicy więzadła rzepki, zwłaszcza przy jego przyczepie do rzepki. Dolegliwości te nasilają się podczas ruchów angażujących mięsień czworogłowy, takich jak podskoki, bieg czy przysiady.

W miarę rozwoju choroby, w miejscu bólu może pojawić się obrzęk, a mięsień czworogłowy może ulec osłabieniu i zanikowi. To z kolei prowadzi do dalszego pogorszenia funkcji kolana i ograniczenia aktywności fizycznej.

Warto zauważyć, że ból w “kolanie skoczka” może mieć różny charakter i nasilenie. Początkowo może być odczuwany jako lekki dyskomfort po wysiłku, który stopniowo nasila się i staje się bardziej uciążliwy. W zaawansowanych przypadkach ból może być stały i utrudniać codzienne funkcjonowanie.